Lata 40 ubiegłego wieku. Marian Chace, właścicielka szkoły tańca w Waszyngtonie zauważa, iż ćwiczenia ruchowe mają korzystny wpływ na ich uczestników. Jej opinię podzielają lekarze z miejscowego szpitala psychiatrycznego, którzy potem zapraszają ją do prowadzenia pierwszych zajęć z pacjentami. Tak powstaje dance and movement therapy”, czyli w skrócie DMT. Nowa forma terapii błyskawicznie zyskuje coraz większą popularność, a w latach 70 jest już ona znana w wielu krajach zachodnich. Współcześnie z dobrodziejstw tej metody korzystają też pacjenci z Polski.
Psychoterapia tańcem i ruchem – na czym polega?
Terapia tańcem korzysta z tego, co w tej aktywności działa pożytecznie na psychikę. Ekspresja ruchowa, zabawa i rytm – te wszystkie procesy pod kierunkiem doświadczonego i empatycznego terapeuty mogą pomóc pacjentowi poznać swoje emocje, wyciszyć destruktywne przyzwyczajenia czy procesy percepcyjne. Pozytywne skutki psychoterapii tańcem biorą się z tego, iż ludzkie ciało i umysł tworzą nierozerwalną całość, wpływając jedno na drugie. Podczas zajęć terapii ruchem wykorzystuje się świadomość gestu, oddechu i postawy, jak również taniec spontaniczny (w tym improwizowany).
Terapia tańcem i ruchem – komu może pomóc?
Terapia tańcem korzystnie wpływa na psychikę, łagodząc wiele trudnych stanów emocjonalnych. Może być wykorzystana w łagodzeniu stresu, w sytuacjach silnej nadpobudliwości lub napięcia i w radzeniu sobie z żałobą. Terapia ruchem przynosi dobre efekty też w leczeniu zaburzeń odżywiania (jak np. anoreksja) czy schorzeń depresyjnych i nerwicowych. Poza tym używa się jej pomocniczo w terapii pacjentów trudnościami ruchowymi, z lekkimi upośledzeniami lub pacjentów onkologicznych.
